Ali Sirmen: Kader mi?

Aldım yanıma, başladı söylenmeye. Benim de yine böyle bir Temel fıkram var: Temel yolda yürürken bir yandan da gazetesine bakıyor. . Şoför anlatmaya başlıyor: “Teğmenim benim bir sınıf arkadaşım var. Tarikat ve cemaatler TSK’nin başında bir kader midir, değil midir hep beraber göreceğiz. Yine televizyonda programları izlerken son günlerin en önde gelen tartışma konularından biri: Tarikatlar, cemaatler gözlerini milli eğitime, okullara dikmişler. Çünkü Atatürk resmini takmayı reddedenlerle bu hareketi kınayanlar aynı yaptırıma uğruyorlar. ***Gerçekten de kararı anlamak mümkün değildir. Çektim arabayı sağa. İleride bir muz kabuğu görüyor. Haldun Solmaztürk olayın pek sıradan olmadığını söyledi. Bu yine de dayatıyor, kaza kader değildir diye. Olacağı varsa olur. Devlet de bunları isteyenlere peşkeş çekmeye hazır. Ona iki kişi daha katılıyor. Hepsi boş laf. Sonunda resmi takmak istemeyen bu üç kişiyle onların bu davranışını kınayan dört arkadaşı arasındaki tartışma soruşturma konusu oluyor. Üçü resim takmak istemeyen, dördü de bunların o davranışına karşı çıkan olmak üzere yedi kişi hakkındaki karar şöyle oluyor: Yedi teğmenin de aynı suçtan TSK’den ihracına karar veriliyor. Tartışmaya başlıyorlar. Sevgili,5-6 Şubat gecelerini televizyonun başında Hatay, Malatya depreminin birinci yıldönümü görüntülerini izleyerek geçirdim. ”Şoför bıçkın. Hüzünleniyorum. Kimse bir çıkar yolu gösteremiyor. Bir şey olmaz evelallah!Hem de kaza dediğin nedir ki? Kaza kader. Şimdiye kadar konuştuklarımızın hepsi boşa gittiğine göre bari konuşmayalım ve canımız sıkılmasın. Programa katılan Haldun Solmaztürk bu kararın son derece yadırgatıcı olduğunu söylüyor. . Beni yedek teğmen olduğum için olsa gerek şoförün yanındaki mahalle aldılar. Tabii şoförün kulağını büküyorlar: “Aman dikkat et, geçenlerde Tahsin’in başına geleni unutma! İki de çocuk bıraktı arkasında. Geçen gün Samsun’a gidiyoruz. Sayıları üçe çıkıyor. Bunlardan biri öneriyi reddediyor. Sohbet ediyoruz. Tahsin’i de daha yeni kaybetmişiz. Gerçekten de üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir olayla karşı karşıyayız. yüzyılda varabildiği zekâ, merhamet, diğerkâmlık, dürüstlük, sevgi ve anlayış düzeyi hakkında hem hüzünlendirecek hem de utanılacak duygularla başbaşa kalıyorum. ",. Onların bu davranışını yadırgayan dört arkadaşı daha tartışmaya katılıyorlar. Bu gibi durumlarda hep isyanla karışık olan şunu soruyorum: “Bu kadar hamakat, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar gaddarlık, bu kadar hak tanımazlık, bu kadar sevgisizlik kader mi?”***Kaç yıl oluyor, Bayburt’ta yedek subay askerliğimi yapıyorum. Geçenlerde yaşadığımız bir olayı emekli Tuğgeneral Haldun Solmaztürk bir programda anlattı. Kimse bir umar tavsiye edemiyor. Yürek parçalayıcı ve insanın 21. Sordum:-Şimdi söyle ulan, kaza kader mi değil mi?Ama söyle Allah aşkına teğmenim, kaza kader mi değil mi?”Hadi söyle bakalım şimdi!. Hangimiz hayatta böyle bir durumla karşılaşmadık? Şoför ulusal tepki koyuyor ortaya. Ve deprem hamakatın çaresizliği içindeki adam için değiştirilemez bir kader olarak kalıyor. Bayburt’tan çıkıp Ziganaları tırmanarak başlayan yolculuğumuz ilginç geçiyor. İnatçı, dediğim dedik. Dayadım tabancayı kafasına. Kafam iyice bozuk. Tuzla’da piyade okulunda bir törene gitmek için dışarı çıkmaya hazırlanan genç asteğmenlere Atatürk resmini yakalarına takmaları söyleniyor. Bir emir geldi İstanbul’a gideceğim. Otobüsten bileti aldık. Ve hemen yapıştırıyor: “Eyvah şimdi düşeceğim. ”Artık deprem konuşulmasından sıkıldım.

Ali Sirmen: Kader mi?

”Şoför bıçkın. Çünkü Atatürk resmini takmayı reddedenlerle bu hareketi kınayanlar aynı yaptırıma uğruyorlar. Tarikat ve cemaatler TSK’nin başında bir kader midir, değil midir hep beraber göreceğiz. Devlet de bunları isteyenlere peşkeş çekmeye hazır. Olacağı varsa olur. Otobüsten bileti aldık. Hangimiz hayatta böyle bir durumla karşılaşmadık? Şoför ulusal tepki koyuyor ortaya. Gerçekten de üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir olayla karşı karşıyayız. Şimdiye kadar konuştuklarımızın hepsi boşa gittiğine göre bari konuşmayalım ve canımız sıkılmasın. Geçen gün Samsun’a gidiyoruz. Sohbet ediyoruz. Bir şey olmaz evelallah!Hem de kaza dediğin nedir ki? Kaza kader. Bu gibi durumlarda hep isyanla karışık olan şunu soruyorum: “Bu kadar hamakat, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar gaddarlık, bu kadar hak tanımazlık, bu kadar sevgisizlik kader mi?”***Kaç yıl oluyor, Bayburt’ta yedek subay askerliğimi yapıyorum. Geçenlerde yaşadığımız bir olayı emekli Tuğgeneral Haldun Solmaztürk bir programda anlattı. . Şoför anlatmaya başlıyor: “Teğmenim benim bir sınıf arkadaşım var. Sayıları üçe çıkıyor. Kimse bir umar tavsiye edemiyor. Kimse bir çıkar yolu gösteremiyor. Sevgili,5-6 Şubat gecelerini televizyonun başında Hatay, Malatya depreminin birinci yıldönümü görüntülerini izleyerek geçirdim. Bir emir geldi İstanbul’a gideceğim. Bu yine de dayatıyor, kaza kader değildir diye. İnatçı, dediğim dedik. Tuzla’da piyade okulunda bir törene gitmek için dışarı çıkmaya hazırlanan genç asteğmenlere Atatürk resmini yakalarına takmaları söyleniyor. İleride bir muz kabuğu görüyor. yüzyılda varabildiği zekâ, merhamet, diğerkâmlık, dürüstlük, sevgi ve anlayış düzeyi hakkında hem hüzünlendirecek hem de utanılacak duygularla başbaşa kalıyorum. Sonunda resmi takmak istemeyen bu üç kişiyle onların bu davranışını kınayan dört arkadaşı arasındaki tartışma soruşturma konusu oluyor. Üçü resim takmak istemeyen, dördü de bunların o davranışına karşı çıkan olmak üzere yedi kişi hakkındaki karar şöyle oluyor: Yedi teğmenin de aynı suçtan TSK’den ihracına karar veriliyor. Tartışmaya başlıyorlar. Benim de yine böyle bir Temel fıkram var: Temel yolda yürürken bir yandan da gazetesine bakıyor. Kafam iyice bozuk. Beni yedek teğmen olduğum için olsa gerek şoförün yanındaki mahalle aldılar. Haldun Solmaztürk olayın pek sıradan olmadığını söyledi. Ve hemen yapıştırıyor: “Eyvah şimdi düşeceğim. Bunlardan biri öneriyi reddediyor. . Hüzünleniyorum. ***Gerçekten de kararı anlamak mümkün değildir. Aldım yanıma, başladı söylenmeye. Çektim arabayı sağa. ",. Programa katılan Haldun Solmaztürk bu kararın son derece yadırgatıcı olduğunu söylüyor. Tabii şoförün kulağını büküyorlar: “Aman dikkat et, geçenlerde Tahsin’in başına geleni unutma! İki de çocuk bıraktı arkasında. Sordum:-Şimdi söyle ulan, kaza kader mi değil mi?Ama söyle Allah aşkına teğmenim, kaza kader mi değil mi?”Hadi söyle bakalım şimdi!. Onların bu davranışını yadırgayan dört arkadaşı daha tartışmaya katılıyorlar. Yürek parçalayıcı ve insanın 21. Bayburt’tan çıkıp Ziganaları tırmanarak başlayan yolculuğumuz ilginç geçiyor. Ve deprem hamakatın çaresizliği içindeki adam için değiştirilemez bir kader olarak kalıyor. Dayadım tabancayı kafasına. Yine televizyonda programları izlerken son günlerin en önde gelen tartışma konularından biri: Tarikatlar, cemaatler gözlerini milli eğitime, okullara dikmişler. ”Artık deprem konuşulmasından sıkıldım. Hepsi boş laf. Ona iki kişi daha katılıyor. Tahsin’i de daha yeni kaybetmişiz.